کد مطلب:173356 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:135

پیکار خونین
جانبازان حسینی، چون شیران جنگی، انبوه دشمن را، به هیچ گرفته، بدون درنگ، شمشیرهای خود را بیرون كشیدند و با ندای «الله اكبر» به پیكار گروه ستمگر رفتند و با شمشیر بران، گروه بی شماری از آنان را به خاك افكندند.

این پیكار خونین و برق آسا دو ساعت طول كشید و افراد دشمن، از دلاوری و جانبازی فدائیان امام حسین علیه السلام شگفت زده شدند و به هراس افتادند.

گروهی از آن عزیزان به شهادت رسیدند و اجساد پاكشان چون گل های پرپر به زمین افتاد.

تقریبا نیمی از یاران امام حسین علیه السلام در پیكار نخست، شهید شدند.

سیدالشهداء علیه السلام وقتی اجساد آنان را می نگریست، از شدت ناراحتی دست به محاسن خویش گرفت و با حالت حزن، پروردگار خود را یاد نمود.

آن گاه ضجه ای زد و از افراد یاری طلبید:

آیا فریادرسی هست كه ما را برای خشنودی پروردگار یاری كند؟

آیا یاری كننده نیرومندی هست كه از حرم پیامبر خدا دفاع كند؟